مقایسه استفاده از ادرنالین به روش بولوس و به روش اینفیوژن حین جراحی آب‌مروارید از نظر اثر بر روی یاخته‌های اندوتلیوم قرنیه

هدف: مقایسه اثر استفاده از ادرنالین در جراحی آب‌مروارید با کارگذاری لنز به دو روش بولوس یا اینفیوژن حین عمل، بر روی تراکم و ویژگی‌های موفولوژیک یاخته‌های اندوتلیوم ناحیه مرکزی قرنیه با استفاده از ConfoScan-III. روش پژوهش: تعداد 71 چشم مبتلا به آب‌مروارید از 71 فرد70-40 ساله به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه، ادرنالین به صورت بولوس با غلظت 10.000/1 در ابتدای عمل در داخل اتاق قدامی تزریق شد و در گروه دیگر، ادرنالین با غلظت 1.000.000/1 به صورت اینفیوژن در طول عمل استفاده شد. وضعیت دید، اندازه مردمک با مدریاتیک، کدورت عدسی بر اساس LOCS-III و وضعیت اندوتلیوم قبل از عمل و هم‌چنین وضعیت مردمک حین عمل و زمان موثر فیکو (EPT) ثبت می‌شد. برای همه بیماران از یک نوع لنز تاشوی اکریلیک هیدروفیلیک استفاده شد. یک ماه بعد، همه موارد تحت معاینه کامل و بررسی وضعیت یاخته‌های اندوتلیوم قرنیه قرار گرفتند. یافته‌ها: دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت مردمک، EPT و کدورت عدسی مشابه بودند. تعداد یاخته‌های اندوتلیوم قبل از عمل در گروه بولوس 321±2737 و در گروه اینفیوژن 426±2742 بود (1/0 P=). میزان پلومورفیسم و پلی‌مگاتیسم یاخته‌های اندوتلیوم قبل از عمل، در گروه بولوس به ترتیب 47/5±78/62 و 08/5±30/29 درصد و در گروه اینفیوژن به ترتیب 35/4±23/62 و 78/5±61/31 درصد بود که تفاوت دو گروه از نظر این دو مولفه، معنی‌دار نبود. قطر مـردمـک در زمان کارگذاری لنز، در گروه اینفیوژن در 48 درصد موارد و در گروه بولوس در 33 درصد موارد بیش از mm 6 بود (5/0P=). بعد از عمل، تراکم یاخته‌های اندوتلیوم درگروه بولوس 87/8 درصد و در گروه اینفیوژن 21/7 درصد کاهش یافت (13/0P=). میزان افزایش پلی‌مگاتیسم در روش بولوس 95/2±72/1 درصد و در روش اینفیوژن 56/3±03/2 درصد بود (13/0 P=). میزان پلومورفیسم در گروه بولوس 25/0 درصد و در گروه اینفیوژن 24/0 درصد افزایش یافت (8/0 P=). نتیجه‌گیری: دو روش مصرف ادرنالین (بولوس و اینفیوژن) از نظر اثر برروی مردمک و تاثیر بر روی تراکم و مورفولوژی یاخته‌های اندوتلیوم قرنیه تفاوتی ندارند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 12، شماره 2: 187-182.